مسجد میرعماد کاشان به مسجد میدان نیز معروف است. بنای این مسجد مربوط به قرن ششم و هفتم هجرى قمرى می باشد و شامل جلوخان، دو سردر با کتیبهٔ تاریخى، هشتى، ‌ سنگاب، صحن دو طبقه، دو صفه، چند شبستان، گنبد آجرى، منبر کاشى معرق نفیس و آب‌انبار تاریخى است. در جلوخان این مسجد، یازده حکم و فرمان تاریخى در روى سنگ نقر شده و بر دیوار نصب گردیده است. مطالب و مفاد این احکام شاهانه معرف اوضاع و احوال سیاسى و اجتماعى آن زمان است. سردر مسجد داراى گچ‌برى قطاربندى و نقاشى‌هایى با آب و رنگ است. این سردر دو کتیبه به مورخ ۸۶۸ و ۸۶۹ دارد که یکی بنام جهانشاه قراقویونلو و همسرش حریم العلیابیگم است و دیگری فرمانی است از آن دو. این سردر و تزئینات آن به دفعات تعمیر شده و آخرین تاریخ تعمیرات آن، سال ۱۲۴۳ هجرى قمرى است که به دستور حاکم وقت کاشان (اسماعیل‌خان) انجام یافته است. کتیبه ‌گچ‌برى تاریخى سردر که در زمینه لاجوردى با خط رقاع برجسته باقى مانده است، در شمار زیباترین کتیبه‌هاى گچى بناهاى تاریخى ایران است. قدیمی ترین تاریخ ثبت شده در بنا ۶۲۳ و بر محراب قدیمی مسجد بوده است. این محراب تا سال ۱۳۰۷ شمسی در محل خود بود و بعد از آن، ابتدا به مجموعه پریس در اروپا و سپس به موزه دولتی برلین منتقل شد.

در منابع آمده است که خواجه عمادالدین در زمان حکومت جهانشاه، پس از مراجعت از بیت الله الحرام، این مسجد را در مقابل میدان فیض کاشان بنا نهاد. در وقفنامه های مسجد، به بناهای دیگر پیرامون این میدان، شامل حمام، خانقاه و بنای یک ساعت مکانیکی اشاره شده است. رو به روی مسجد یک مدرسه و یک مریض خانه و در سوی شرقی آن ، کاروان سرایی قرار داشت. در سال ۸۹۷، قطب الدین بن شمس الدین فیروز آبادی میبد یزد یک جام آیینه وقف مسجد کرده که در دهلیز ورودی مسجد نصب شده است.

به فرمان شاه عباس اول، در سمت غربی مسجد، بناهایی برای سکونت و پذیرایی مراجعان و ساکنان این مسجد بنا شد که امروزه به جز آب انبار بزرگ و یک کتیبه سنگی به تاریخ ۱۰۳۳، از آن ها اثری نیست.

 *** موسسه فرهنگی اجتماعی خط امان کاشان ***